En dan gaat de tijd ineens heel snel en was het vandaag alweer mijn laatste werkdag. Vanmorgen hadden de kinderen allemaal iets voor mij gemaakt, tekeningen, gedichten, een bootje, een roos (van papier) en als suprise nog een ontbijtje. Een soort tosti met kaas en thee. Zo lief.

Afgelopen week gelukkig toch nog een hoop zaken kunnen afronden. De dames van de coöperatie hadden dinsdag hun afspraak afgebeld. Vervolgens op mijn verzoek toch echt gezorgd dat ze donderdag kwamen. Daar was mijn collega Maya het gelukkig ook mee eens.
Er zijn 2 vd 4 dames op komen dagen donderdag. De andere 2 zijn om verschillende redenen definitief afgehaakt. Al snel aan het begin van het gesprek blijkt dat de vrouwen na de workshop, het gesprek wat we erna hadden en een telefoontje met Maya onderzoek hebben gedaan naar de afzetmogelijkheden van hun carpets (vloerkleden). En, ongelooflijk, maar er blijkt bijna geen vraag naar deze handgemaakte vloerkleden te zijn. Als ze deze al kunnen verkopen dan is het tegen een veel te lage prijs, waardoor ze verlies zullen lijden. Tegenwoordig koopt men liever kleden die in een fabriek gemaakt worden en daarmee goedkoop zijn en dan koopt men na een tijdje weer een nieuwe. Ook komen ze er niet uit hoe ze het moeten doen met de grote afstand tussen de verschillende woonplaatsen. Dit maakt dat de discussie in eerste instantie hierover gaat en, natuurlijk, volledig in het Nepalees. Maya zegt daarom tegen mij dat ik wel kan gaan lunchen en dat ze me na de lunch op de hoogte brengt van hoe verder.

Terug op kantoor blijkt dat er inderdaad besloten is dat deze coöperatie niet gaat starten. Een van de twee dames had ook al bedacht dat als dit niet door kan gaan zij vanaf een handkar seizoen producten wil gaan verkopen als fruit, thee, etenswaren. Maya heeft tegen haar gezegd dat ze hier heel goed over na moet denken en met een goed plan zich weer kan melden. De andere dame weet het even niet meer, zij heeft 25 jaar werkervaring in het maken van kleden en moet nu nadenken wat zij anders zou kunnen. Ze begon ook over een handkar maar Maya heeft tegen haar gezegd dat ze daar heel goed over na moet denken. Zo kan ik aan de ene kant teleurgesteld zijn omdat ik nu niet het ondernemersplan en financiële gedeelte voor een coöperatie kan schrijven maar eigenlijk ben ik wel heel trots dat de workshop en de huiswerkvragen voor het ondernemersplan hiertoe geleid heeft. Nu gaat er tenminste geen onderneming van start die geen enkele kans van slagen heeft. Ik heb dit ook met Maya en Aruna (onze bazin) gedeeld en zo hadden zij het nog niet bekeken maar gaven me groot gelijk en zeiden dat ze hier eigenlijk nu ook wel heel blij mee waren.

Toen de afspraak dinsdag niet door ging heb ik erop aangedrongen de afspraak met de dame die groente en fruit wil gaan verkopen vanuit een ruimte onder haar woning te maken. Eerst was er geen toestemming voor, maar na een gesprek met de directrice van de Stichting dinsdagochtend, was er ineens wel toestemming. Zo zaten we dinsdagmiddag bij deze dame om met haar het ondernemingsplan te schrijven. Het waren 2 intensieve uren en daarna kon ik het op kantoor verder uitwerken. De laatste informatie over met name nog wat financiële zaken zou ze nog gaan uitzoeken en vrijdag op kantoor brengen.

Verder was het gesprek met de directrice ook heel goed omdat zij met mij de plannen voor de rest van dit jaar en volgend jaar deelde. Ook mijn vraag als ik nog een fondsenwerving zou opstarten voor een donatie aan het einde van dit jaar waar dit dan voor zou zijn is helemaal beantwoord. Ik ga jullie daar nu nog niet mee lastig vallen maar voor degene die mij hierom gevraagd hebben. Zodra ik terug ben in NL zal ik dit organiseren en jullie nog eenmaal ‘lastig’ vallen met een verhaal helemaal hieraan gewijd.

Vrijdagochtend mee geweest naar een activiteit met alle kinderen die in huis waren. In totaal 16 stuks. Toen we binnen kwamen zaten ze een DVD te kijken (Harry Potter) maar toen er gezegd werd dat we wat gingen maken met kranten en water, stonden ze allemaal direct buiten om aan de slag te gaan, vergeten was de film. In grote teilen kranten helemaal nat gemaakt met water en dan met je handen er heel goed doorheen gaan om ze helemaal te verpulveren. En dan op de stenen vloer buiten allemaal figuren van deze natte krantenmassa maken zoals hartjes, letters, bloemen etc. Dit dan goed laten drogen in de zon. Als het droog is schijnt het heel ligt te zijn. Volgende week maandag of dinsdag gaan ze dit dan schilderen en dan maken ze er versiering van voor in de verschillende huizen. Zo simpel kan het dus en ze vonden het echt ontzettend leuk om te doen.

Ook belde vrijdagochtend nog een van de onderneemsters van donderdag op, ze wil een eigen onderneming met verkoop van seizoen producten van een handkar beginnen of ze vrijdag kon langskomen. Nou vrijdag zat ineens helemaal vol, maar huiswerkvragen gegeven en nu komt ze zondag. Op kantoor hebben ze ook ineens verzonnen dat ik nog met een paar vraagstukken kan helpen en zo heb ik ineens 2 hele volle dagen, heerlijk!!
En vrijdagmiddag om 14.00 uur stond de vrouw die de groenteshop wil beginnen op de stoep. Met de dame van de financiële afdeling hebben we haar geholpen met het opstellen van de begroting van haar inkopen en omzet. Dat ging echt fantastisch. Zelfs zo goed dat er vervolgens aan mij werd gevraagd of ik het financiële gedeelte van het ondernemersplan zondagochtend kon afhebben. Dat kon ik wel waarop de dame van de financiële afdeling aangaf dat de onderneemster zondagmiddag om 14.00 uur terug moet komen en dat ze dan haar lening krijgt waardoor ze volgende week haar groenteshop kan starten. Ik vind dit zo leuk, deze vrouw hebben we van het begin tot het eind met de door mij ontwikkelde documenten ondersteund inclusief dat zij de workshop heeft gevolgd. En nu gaat volgende week haar winkel open. Helaas kan ik dat net niet meer zien, maar ze gaan me de foto’s opsturen. Vanmiddag heb ik hier dus een handtekening gezet onder een overeenkomst voor een geldlening. En kon ik ook het complete voorbeeld voor een eenmanszaak nog opleveren.

Vanmiddag ook nog het ondernemersplan en financiële gedeelte van de vrouw die vanaf een handkar seizoen fruit wil gaan verkopen afgekregen. Eerst 2 uur met haar gezeten en daarna op kantoor alles uitgewerkt. Conclusie is dat ze niet genoeg gaat verdienen om al haar persoonlijke kosten van te kunnen betalen. Dit om 17.15 uur nog met de 2 dames op kantoor besproken. Zij gaan dit morgen aan de onderneemster vertellen en samen met haar kijken op wat voor een manier ze wel voldoende inkomen kan gaan genereren. Ik ben heel blij dat ze hier ook echt mee aan de slag gaan. En toen was het allang tijd om te gaan, maar stond de directrice van de Stichting nog op me te wachten. Als dank kreeg ik een foto van mij na afloop van het geven van de workshop ingelijst met een sjaal. Zo grappig, het is een eigen foto van mij die ik aan hun heb gegeven. Maar zo ook zo aardig! En de vraag of we contact kunnen houden en ze af en toe vragen mogen stellen per mail of skype. Natuurlijk mag dat, dat vind ik wel leuk.

Gisteren met Sanne (de jongste dochter van Edwin en Muriël, onze vrienden uit Amersfoort) afgesproken. Zij is sinds een week ook hier in Kathmandu voor 8 weken vrijwilligerswerk. Samen heerlijk door Thamel geslenterd, broeken gekocht (ja dat doen dames als ze samen op pad zijn J) en lekker geluncht. Het blijkt dat Sanne nu in hetzelfde ziekenhuis werkt als waar vrijwilligsters uit de greenhouse werken. Dat is wel grappig. Toen we de momo-hut binnen kwamen voor de lunch zat Stephanie daar ook te lunchen en zo hebben we de lunch en ons tochtje met haar afgesloten. Was echt heel gezellig. Maandagavond gaan Sanne, Arnaud en ik nog met zijn 3-en eten, wordt ook vast weer heel leuk.

Vanmorgen begonnen met inpakken. Dat is toch ook wel weer raar, je gaat toch ineens je thuis van 7 weken verlaten. Ik heb geen idee hoe ik het allemaal in 1 grote tas hier heb gekregen, het zijn er nu ineens 2. Maar goed, voor nu maakt het niet uit. Op de terugweg over 3 weken zien we het wel weer.

Nou lieve volgers van mijn reisblog, dit was het even voor nu. Ontzettend bedankt voor alle reacties. Ik meld me nog een keer als ik weer in NL ben. In de tussentijd voor mij geen internet en nagenoeg geen WiFi zeker niet tijdens onze 16 daagse trektocht van het Daulaghiri Circuit.

Heel veel groetjes voor de laatste keer uit Kathmandu.

Monique